تهدید های اصلی برای سنجاب زرد ایرانی شامل موارد زیر هست: ۱) تخریب زیستگاه به دلیل قطع درختان بلوط و پسته وحشی برای کشاورزی، شهرسازی و جاده‌سازی؛ ۲) شکار غیرقانونی برای فروش به عنوان حیوان خانگی یا به بهانه جلوگیری از آسیب به باغات؛ ۳) آتش‌سوزی جنگل‌ها به ویژه در مناطق زاگراس و هیرکانی که زیستگاه اصلی این گونه است؛ ۴) تغییرات اقلیمی مانند خشکسالی‌های طولانی‌مدت که منابع غذایی و آب را کاهش می‌دهد؛ ۵) رقابت با گونه‌های مهاجم که ممکن است منابع غذایی و محل زندگی این سنجاب را محدود کنند؛ ۶) کمبود برنامه‌های حفاظتی ویژه برای این گونه در ایران، علیرغم وضعیت آسیب‌پذیر آن.

تولید مثل سنجاب زرد ایرانی

    سنجاب زرد ایرانی معمولاً سالی یک بار، از اواخر زمستان تا اوایل بهار، جفتگیری می‌کند. نرها با تولید صداهای خاص و دنبال کردن ماده‌ها توجه آنها را جلب می‌کنند. پس از یک دوره بارداری ۳۸ تا ۴۰ روزه، ماده‌ها ۲ تا ۴ نوزاد (گاهی تا ۶) به دنیا می‌آورند که در بدو تولد کور، بی‌مو و کاملاً وابسته هستند. نوزادان در لانه‌های ساخته‌شده در سوراخ درختان یا میان شاخه‌های متراکم رشد می‌کنند. پس از ۴ تا ۶ هفته چشم‌هایشان باز شده و شروع به خوردن غذای جامد می‌کنند، اما تا ۳ ماهگی مستقل نمی‌شوند. این سنجاب‌ها در یک سالگی به بلوغ جنسی می‌رسند و شرایط محیطی، دسترسی به منابع غذایی و وضعیت آب‌وهوایی نقش مهمی در موفقیت تولیدمثل آن‌ها دارد.

Resources: Wikipedia, Civilica Article